Wredna moja natura

Do nędzy to mi brakowało! Natura dawała mi strasznie popalić. Z ogromną trudnością przychodziło mi dobro. Przełamywałem się… Robiłem wbrew sobie, ale czy ja byłem w tych momentach sobą? Czasami wychodziły na wierch jakieś odgłosy owego stanu: brak cierpliwości, sprawiałem wrażenie człowieka bardzo zajętego… Dzień zapisał się pod tytułem: przepraszam!