„Robię, co mogę: ciągle na nowo czerpię odwagę z tabernaculum” (św. Benedykta od Krzyża).
Kiedy nie mam czasu na modlitwę, próbuję modlić się samą świadomością, jaką nadaję wydarzeniom, spotkaniom, przykrym czy radosnym, które składają się na mój dzień. Kiedyś nazywałem wydarzenia przypadkiem, z którym trzeba się uporać. A potem będzie czas dla Boga. I wtedy ta codzienna bieganina stanowiła dla mnie zakłócenie, zagrożenie dla mojej relacji z Bogiem. Wiara w codzienności polega na tym, że wszelkie wydarzenia daje nam Bóg tak, że każdy przypadek, każde zdarzenie, każde cierpienie tak samo jak każda radość jest sakramentem dającym Boga (bł. Elżbieta od Trójcy Świętej).