„Nigdy tak nie było, zawsze było tak i tak”, no i to jest argument kończący rozmowę. Na taki argument można przytoczyć zdanie autorstwa świętego Grzegorza VII: „Pan nie powiedział: imię moje jest zwyczaj. Pan powiedział: imię moje jest prawda”. Łatwiej to powiedzieć, znacznie trudniej według tego żyć. Żeby tak żyć, trzeba być człowiekiem niesłychanie radykalnym. Pan Jezus wyraźnie pokazuje, że mamy z tym kłopot. Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, co stare, bo dla nas stare jest lepsze.
Odporność na zmiany jest tym groźniejsza, im większe poczucie wybrania. W naszym gronie jest to więc najgroźniejsza. Tu każdy jest powołany i przecież wie, jak ma być.
Kto nie słyszy obietnicy życia w zapowiedzi męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa, ten nie może wyjść z Wielkiego Piątku przez cały Boży rok.