Z myślą o rodzicach, rodzeństwu, przyjaciołach: Ani, Asi, Piotrku, Łukaszu, Jonaszu, rodzinie Gajdzików, wszystkich, którzy żyją w przyjaźni.
Siedziałem na lotnisku we Frankfurcie i płakałem. Ludzie przechodzili obok mnie, patrzyli, a ja płakałem jak małe dziecko i nie było we mnie poczucia wstydu.
Płaczę, bo kocham…
Uświadomiłem sobie, że moje łzy są znakiem miłości. Jeśli więc płaczę, to trwam w miłości. Postanowiłem odmówić część Różańca. Był czwartek. Ucieszyłem się z tajemnic świetlistych. Jest to część o miłości zwanej przyjaźnią. Zapraszam do modlitwy.
I Chrzest Pana Jezusa – miłość, która uświadamia, że jestem umiłowanym dzieckiem Boga; miłość, która nie zasłania sobą; miłość, która podbudowuje i dodaje skrzydeł
To pieśń o naszej przyjaźni.
II Wesele w Kanie – miłość, która dojrzewa: miłość, która ciągle się rozwija, udoskonala, nie pozwala sobie na stagnację, czy łatwą przyjemność.
To pieśń o naszej przyjaźni.
III Wezwanie do nawrócenia – miłość, która stale się oczyszcza; miłość, która pomimo słabości i trudności wytrwale zadaje śmierć pysze i egoizmowi.
To pieśń o naszej przyjaźni.
IV Przemienieni na górze – miłość, która nie buduje murów; miłość, która trwa, ponieważ jest pod tym samym niebem; miłość, która potrafi w pełni się dawać także na płaszczyźnie duchowej.
To pieśń o naszej przyjaźni.
V Ustanowienie Eucharystii – miłość, która się poświęca; miłość, która oddaje życie za drugiego; miłość, która jest wszystkim dla wszystkich, śmieje się ze śmiejącymi, płacze z płaczącymi; miłość, która nie potrzebuje od razu odpowiedzi, poprzestaje na pytaniach, nawet najtrudniejszych: „dlaczego?”
To pieśń o naszej przyjaźni