Kim jestem?

Jezus powiedział do św. Katarzyny Sieneńskiej: „Czy wiesz, Córko moja, Kto Ja Jestem? A czy wiesz, kim ty jesteś? Ja Jestem Tym, Który Jestem, a ty jesteś tym, co nie jest. Tym poznaniem osiągniesz zbawienie”. Ciągle się przekonuję, że jestem tym, co nie jest. Bazuję na przekonaniu z doświadczenia wewnętrznego. Na zewnątrz może to wyglądać zupełnie inaczej. Zewnętrzną stronę mierzy się zupełnie innymi kategoriami. Doświadczenie myśli, uczuć, odruchów jest rozpoznawalne tylko przeze mnie. Często świadomie przyłapuję się na tym, kim jestem? Zastanawiam się, co byłoby ze mną, gdyby ta moja nieobecność była bez odniesienia? Mogłoby to doprowadzić do jakiejś hibernacji, zawieszenia, duchowej pustki, jak przy praktyce jogi. Moja nieobecność posiada jednak punkt odniesienia, który ma imię i oblicze – JEZUS CHRYSTUS! Stąd żyję! Moja obecność jest możliwa dzięki tej relacji. Zdaje sobie sprawę, że ta relacja jest dzisiaj moim głównym zadaniem, bo „i świętość, i grzech zaczyna się od rzeczy małych, a zdąża do większych – bądź dobrych, bądź złych” (św. Doroteusz). Od zażyłej relacji zależy jakość tych małych rzeczy. Dobro nie może być jedynie pobożnym życzeniem, ale staje się wynikiem pobożnego życia.