Marzenia o misjach sięgają czasów seminaryjnych. W głowie pozostały dwa zdania opiekuna naszego rocznika ks. Tadeusza Czakańskiego: „każdy ksiądz powinien pojechać na placówkę misyjną”, „najlepiej po pierwszej parafii, bo później jest ciężko”.

Patronką naszego rocznika jest św. Teresa od Dzieciątka Jezus. W październiku 1997 roku oddaliśmy się pod Jej opiekę. W udostępnionej korespondencji wysłanej z Kazachstanu przeczytałem, że relikwie św. Teresy pielgrzymowały na Wschodzie niedługo po naszym zawierzeniu. Pomyślałem sobie: „My tu – w katowickim Karmelu zawierzamy się opiece św. Teresy od Dzieciątka Jezus, a Ona tam pielgrzymuje i rozważa, który tam pójdzie.”

Był półmetek Roku Eucharystii, a ja nie miałem żadnego postanowienia dla siebie. Trafiłem do Szpitala Wojewódzkiego w Tychach na laryngologię. Leżałem prawie tydzień. Sporo czasu spędziłem w kaplicy szpitalnej. Posilałem się Bożym Słowem, modliłem się, przeczytałem książkę ks. Mieczysława Malińskiego pt. „Jan Paweł Wielki”. Jeden rozdział opatrzony był tytułem „Mąż Eucharystii”. Zatrzymałem się na tym określeniu, ponieważ te dwa słowa oddały to, co nosiłem w sobie. Bardzo kocham Eucharystię i od tamtej chwili określam ją imieniem Moja Ukochana. Wróciłem do domu. Byłem ciekaw, co nowego w świecie. Przeglądałem stronę Katolickiej Agencji Informacyjnej i wtedy natrafiłem na odezwę Administratora Apostolskiego w Kazachstanie. Prosił o kapłanów do sprawowania Eucharystii. Pomyślałem sobie: „Boże, to moja Ukochana jest tam opuszczona, a ja tu siedzę. Nie może być. Pojadę do Niej.”

Dnia 12 listopada 2005 roku otrzymałem skierowanie od ks. abpa Damiana Zimonia do pracy w Kazachstanie.

Przybyłem do Kazachstanu dn. 7 września 2006. Po krótkim kursie języka rosyjskiego w parafii św. Antoniego w Kokszetau, zostałem skierowany do posługi w parafii św. Abrahama w Szucińsku z dekretem wikarego z dnia 7 stycznia 2007 roku. Zostałem mianowany proboszczem w tej parafii dn. 15 sierpnia 2008 roku. Przez długie lata posługi pełniłem funkcję dziekana dekanatu Kokszetau, byłem członkiem Rady Kapłańskiej i Rady Ekonomicznej w archidiecezji Świętej Maryi w Astanie, dwukrotnie organizowałem wyjazd młodzieży na ŚDM do Madrytu i Krakowa z ramienia KEK. Od lipca 2009 byłem także budowniczym kościoła w Szucińsku roku do dnia konsekracji, co miało miejsce 12 września 2015 roku. W pierwszą rocznicę konsekracji kościoła miało miejsce erygowanie sanktuarium pod wezwaniem Maryi, Królowej Rodzin w murach tej świątyni. Uroczystości przewodniczył arcybiskup Wiktor Skworc.

Dnia 15 stycznia 2019 roku rozpocząłem roczny urlop sabatyczny z dwumiesięcznym pobytem w Kazachstanie w lipcu i sierpniu tegoż roku. Przez ten czas przebywałem w Wielkiej Brytanii. Odbywałem tam naukę języka angielskiego. Mieszkałem i posługiwałem w parafii katedralnej diecezji Halam w Sheffield.

Przez okres urlopu pełniłem zdalnie posługę proboszcza parafii w Szucińsku i dziekana dekanatu Kokszetau. Urlop sabatyczny zakończyłem 15 lutego 2020 roku. Do Kazachstanu wróciłem dopiero 19 lipca 2020 roku. Moje opóźnienie było spowodawane wybuchem pandemii i wstrzymaniem lotów w całym świecie.

Dnia 3 sierpnia 2020 roku zostałem odwołany z posługi na misjach przez Księdza Arcybiskupa Wiktora Skworca.

Dnia 15 sierpnia tegoż roku zakończyłem posługę proboszcza w parafii św. Abrahama w Szucińsku i dziekana dekanatu Kokszetau.

Po powrocie do Polski zostałem skierowany na parafię Ducha Świętego w Siemianowicach-Bytkowie.

Dziękuję Bogu za te „tłuste” lata spędzone na misjach w Kazachstanie. Ogromnie się weslę, że Bóg uczynił wielkie rzeczy dla Maryi, a przez Maryję dla nas.

Zgodnie z obietnicą daną mi przez Boga jedna z moich parafii miała być misyjna i to się wykonało.