Jestem karykaturą

Kiedy spotykam Jezusa, to jestem karykaturą! Często widzę pustkę, plamy… Artysta patrzy inaczej. Zaczynam Mu ufać, bo on wierzy we mnie. Ciągle czuję, jak Bóg nanosi na mnie nowe barwy i linie. Tworzy mnie… Bóg pracuje nade mną, nie rezygnując ze mnie. Miłość ożywia nawet kamień! (picmalium) A życie w życie wieczne! Tak Bóg postąpił z Mojżeszem. Bóg potrafi przez wadę dać coś dobrego. Łazarz wyszedł z grobu, ponieważ Bóg okazał wzruszenie miłości. Bóg nie rezygnuje ze mnie! On ciągle zrzuca z mojego serca kamienie. Pomimo tylu zapewnień Boga, wciąż nie wierzę w tę miłość. Źle postrzegam siebie, jeśli nie widzę, jak Bóg patrzy na mnie. Dlaczego tak źle spostrzegam innych? Nie mam kontaktu z oryginałem! Tworzę obraz Boga z pamięci albo myśli, dlatego! Kiedy tracę kontakt z oryginałem, wtedy sytuacja jest przegrana. Czy mam przed sobą oryginał czy podróbkę Boga? Boksuję ze swoimi wizjami Boga! Żeby mieć autentyczny obraz Boga, to trzeba mieć autentyczne doświadczenie spotkania z Nim. Mój obowiązek – zadbać o właściwy obraz Boga! Karykatura Boga zdradza się przez podejście do siebie. Jeśli poniżam siebie, to są zakłócenia na łączach. Wtedy już bardzo łatwo jest źle myśleć o innych. Co mogę uczynić, żeby odbudować obraz Boga? Kontakt z objawieniem, gdzie wyświetla się oryginał. Spowiedź, gdzie jem Boga. Tu nie można Go posądzać o brak miłości!