Dusza uzdrowiona…

Dzisiaj nagminnie powtarzałem wyrażenie исцелится душа мoя – „moja uzdrowiona dusza”. Z rosyjskim исцелится skojarzyło mi się słowo „wyścielona”. Dusza uzdrowiona to dusza wyścielona Bożą miłością. I tego tłumaczenia będę się trzymał. Zastanawiałem się, dlaczego tak często powtarzam ten zwrot? Jedyne wyjaśnienie, jakie mi się nasunęło jest związane bezpośrednio ze mną. Co dwa tygodnie przystępuję do sakramentu pokuty i pojednania i dzisiaj doznałem tej łaski. Mam nadzieję, że tę regularność uda mi się zachować przez okres pobytu w Kazachstanie. Powtarzane słowa wyraziły stan mojego ducha. Poprzez otrzymaną łaskę doznałem uzdrowienia; doświadczyłem miłości, która wyścieliła moje serce. Nie jestem jednak jedynym wyścielonym. Dzień dzisiejszy zainaugurował kurs katechetyczny dla starszej młodzieży, która po jego ukończeniu będzie mogła włączyć się w działalność parafii. Cykl wykładów rozkłada się na dwa lata i obejmuje dwie sesje egzaminacyjne. Jest dogmatyka, liturgika i historia Kościoła. W przerwie uczestnicy mówili, że cenią sobie wartość przedstawianych treści. Włączyłem ich do grona wyścielonych Bożą treścią. Większość z nich uwieńczyła swój udział uczestnictwem w Eucharystii. Niektórzy skorzystali z sakramentu pokuty i pojednania. Wiedzieć, że Bóg mnie kocha, to za mało. Sęk w tym, żeby doświadczyć Bożej miłości. Wówczas wyuczone i zapisane treści są na wagę złota; stają się jasne i czytelne. Tradycyjnie dzień zakończyłem przechadzką wokół kościoła. Dzisiaj dołączył się proboszcz. Ciekawie to musiało wyglądać. Chodziliśmy według wskazówek zegara w odstępie pół godziny. Zależało mi, żeby w duchowej łączności z przyjacielem pobyć z Bogiem w modlitwie. Myślę, że proboszcz podobnie przeżywał. Mało brakowało a stałbym się niewolnikiem placu kościelnego w Kokczetawie. Furtkę zamknięto wyjątkowo wcześnie, a proboszcz przede mną przechadzkę zakończył i drzwi wyjściowe zaryglował. Z opowieści wiem, że była tu już kiedyś podobna sytuacja i do dziś krąży puenta, że Kokczetaw to drugi Awinion.