Wiara to nie koncert

Czym jest wiara? Darem! Naiwnością? Szaleństwem? Życiem! Uświadamiam sobie, że przyczyną ciągłego powrotu do grzechu, jałowości, oziębłości… jest moja słaba wiara. Często powtarzam za Piotrem: „Panie, przemnóż mi wiary!”. Czyniłem przygotowania do wieczornej Celebracji Sakramentu Pokuty i Pojednania. Dopinałem wszystko na ostatni guzik, kiedy usłyszałem od proboszcza: „Jeśli przyjdą”. Nie dopuszczałem możliwości, że mogą nie przyjść. Po raz pierwszy od niepamiętnych czasów, uświadomiłem sobie, że za tą moją pewnością stoi wiara. Moment uchwycenia tego, wprawił mnie w zadumę. I zamiast trwać w tym stanie, to od razu zburzyłem wszystko. Jeśli jest we mnie wiara, to dlaczego jest jeszcze we mnie słabość, oziębłość…? Dlaczego wiara nie może się przebić, zwyciężyć? Jeśli to zamyślenie było czymś głębokim, spowodowanym przez Boga, to moje pytania były zwyczajnym przerwaniem tego Bożego dzieła we mnie. Wiara to „przyłapywanie” Boga, kiedy jest dla mnie. Miarą wiary nie są spełnione życzenia!