Staram się „więcej być”

„Pomiędzy ewangelizacją i promocją ludzką, czyli rozwojem i wyzwoleniem, istnieją głębokie więzi”. Świadczenie o Chrystusowej miłości poprzez dzieła sprawiedliwości, pokój i rozwój należy do ewangelizacji, – i zaskakujące dla mnie wytłumaczenie tak rozumianej ewangelizacji – ponieważ Jezus Chrystus, który nas miłuje, ma w sercu całego człowieka! Z tego wynika, że rozwój człowieka należy do misyjnego wymiaru Kościoła i jest jego powołaniem! Dzisiaj świadczę o Jezusie poprzez troskę o rozwój człowieka, zwłaszcza tego młodego, z którym żyję pod jednym dachem. Zdaję sobie sprawę, że czasami jestem zbyt wymagający dla moich podopiecznych, ale nie zostawiam ich samych z tymi wymaganiami. Staram się im towarzyszyć swoją radą i obecnością. Najwięcej można zdziałać poprzez obecność i to nie jakąś niezwykłą obecność, ale tą prostą, codzienną, przenikniętą miłością i dyspozycyjnością. Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek przejmuje mnie służba jednostkom. Widzę wspólnotę, ale też widzę pojedynczego człowieka w tej wspólnocie. Na działalność misyjną składa się ewangelizacja i humanizacja. Świadczenie o Jezusie realizuję poprzez prowadzenie ludzi do Boga i wychowywanie ich do pięknego człowieczeństwa. Każdego dnia staram się podporządkowywać temu zadaniu swoje słowa i działania. Przekonałem się, że świadectwo oparte wyłącznie na słowach jest ułomne, niepełne. Dla bycia świadkiem Jezusa niezbędne są czyny! Zależy mi, żeby w pełni utożsamiać się ze swoimi słowami i działaniami. Na tej drodze staram się „więcej być”! W Kazachstanie uczę się być księdzem, wierzącym księdzem!