Żadnej zwłoki

Nie mów: „Idź sobie, przyjdź później, dam ci jutro”. Niech nic nie staje między twoim postanowieniem a wykonaniem dobrego czynu. Miłosierdzie bowiem nie uznaje żadnej zwłoki.
„Kto pełni uczynki miłosierdzia, niech to czyni ochoczo” – mówi Paweł Apostoł. Twój dobry uczynek będzie miał podwójną wartość, jeśli go wykonasz szybko i ochotnie. To zaś wszystko, co się robi ze smutkiem lub z przymusem, jest niemiłe i odarte ze wspaniałomyślności. Cieszyć się należy, a nie smucić, gdy czynimy dobro. Odwiedzajmy Pana póki czas, pielęgnujmy Go i nakarmijmy, odziejmy Go i przygarnijmy do siebie, uczcijmy Go nie tylko stołem, jak niektórzy, czy olejkami, jak Maria, nie grobem, jak Józef z Arymatei, ani tym, co związane jest z pogrzebem, jak Nikodem, który tylko połowicznie kochał Chrystusa. Sądzę, że należy posłuchać tych słów!