Świadectwo uznania

Jak to dobrze, że Ewangelia została spisana w czterech redakcjach, bo dzięki temu trudne miejsce z jednej Ewangelii można nieraz wyjaśnić paralelnym miejscem z innej Ewangelii.
Tak jest również z tymi słowami Pana Jezusa, że między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela, lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. W Ewangelii św. Łukasza czytamy po prostu, że na Janie Chrzcicielu zostało zamknięte Stare Przymierze i po nim zaczął się czas Nowego Przymierza. Zatem Pan Jezus wystawia czasom Starego Przymierza świadectwo najwyższego uznania. Jan Chrzciciel nie był dzisiaj jedynym, który otrzymał uznanie. Dołączyły do niego nasze siostry, które wypchnąłem do czytania w czasie liturgii. Skomentowałem ich wystąpienie słowami: „Boże, jeśli tylko wiedziałbym wcześniej, że one tak dobrze czytają, to dzisiaj miałoby miejsce już dawno temu”. Spośród czynów można zaś uznać pisemną prośbę o relikwie św. Rity. Na obiedzie gościli u nas abp Tomasz, ks. Stanisław i klaryski. Dużo uwagi poświęciliśmy św. Ricie i niezwykłym wydarzeniom, których byliśmy świadkami w naszej parafii. Niesamowite są zrządzenia Boże! Okazuje się bowiem, że nowym ordynariuszem diecezji, gdzie znajdują się relikwie Świętej, został ks. Renato Boccardi, który był w Kazachstanie. W związku z tym, zrodził się nam ciekawy plan. W ciągu dnia moje uznanie zdobyła myśl z wczorajszej lektury duchowej: „Odnowienie siebie to znaczy zmienić, wyrzucić to, co Bogu przeszkadza, lub przetworzyć to, czego całkiem usunąć się nie da.”