„Do niedawna wierni w Kokczetawie nie mieli swojego kapłana. Ludzie gromadzili się w ciasnych domach, często pod osłoną nocy”. To jedna z pierwszych informacji zapisanych w kronice parafii, gdzie przygotowuję się do posługi w Kazachstanie. Tutaj rozpoczyna się moja przygoda misyjna. Do Kokczetawy przyjechałem w piątek 22 września 2006 roku. Z rozmów wiem, że będę tutaj do końca roku. Pomimo że nie mam określonych funkcji, kościół i parafianie stali mi się bardzo bliscy. Na historię tej placówki złożyło się kilka ważnych faktów. Pierwszymi kapłanami, którzy przyjechali odprawić Eucharystię do Kokczetawy byli ks. Jan Paweł Lenga, obecny arcybiskup Karagandy, i o. Krzysztof Erdzik.

Od sierpnia 1991 roku rozpoczęła się regularna posługa. Kapłani dojeżdżali dwa razy w miesiącu. Dnia 6 listopada 1992 roku nastąpiło oficjalne zarejestrowanie parafii. W kwietniu 1994 roku administratorem parafii został ks. Henryk Sroka. Zaczął starać się o budowę świątyni. Dnia 23 października 1994 roku bp Jan Paweł Lenga zamianował nowego administratora parafii. Został nim ks. Zygmunt Kwieciński, obecny rektor Seminarium w Karagandzie. W czasopiśmie katolickim ukazał się wtedy artykuł pt. „Kokczetaw żyje”. Dnia 19 września 1999 roku miało miejsce poświęcenie kościoła św. Antoniego w Kokczetawie. Dnia 21 stycznia 2001 roku ks. Jerzy Ziaja został nowym administratorem parafii.

Zdjęcia przedstawiają różne ujęcia kościoła i budynków sąsiadujących. Większość została wykonana z tarasu widokowego znajdującego na wzgórzu niedaleko kościoła. Widać na nich kościół pośród domków rodzinnych i bloków mieszkalnych. Do placu kościelnego przylegają dwie parcele. Na jednej znajdują się domy Wspólnoty Błogosławieństw, a na drugiej dom sióstr od Biednego Młodzieńca Jezusa. Zgromadzenia nie prowadzą swojej działalności w Polsce. Część zdjęć przedstawia terytorium parafii, czyli całe miasto Kokczetaw. Na jednym zdjęciu widać także góry w Szczucińsku. W tej miejscowości znajduje się diecezjalny dom rekolekcyjny. Są także zdjęcia z wnętrza kościoła. Do szczególnych należą te, które przedstawiają kaplice boczne w prezbiterium: Najświętszego Sakramentu i Maryi, Królowej Pokoju, patronki diecezji astanijskiej.