Gdzie skarb mój?

Bóg jest tak wielki, iż może wszystko dać, a może inaczej mówiąc – jest tak dobry, iż dać wszystko chce. Widzę, że zbyt wiele uwagi koncentruję na sobie, a mało skupiam się na Nim. Kiedy zaś dochodzę do jakiejś prawdy o Nim, noszę ją w sercu jak skarb i w miarę wolnej chwili, rozważam, smakuję, delektuję się nią… Każda prawda o Nim ożywia moją martwotę spowodowaną przez grzech. Te momenty są najpiękniejszymi w moim życiu. Dzięki tym doświadczanym prawdą chce się żyć, kochać, służyć…