W płomieniach własnej nędzy

Ludzka nędza, jeśli towarzyszy jej przynajmniej odrobina skruchy, ma prawo do miłosierdzia. Wciąż pomniejszam Boga, i to jest moja nędza, moje zagubienie. Wobec tego mam prawo, by Jezus obecny w Eucharystii zmiłował się nade mną nie tylko w momencie zagrożenia, ale by stale przychodził, stale działał we mnie. Bo jeżeli On, będzie we mnie żyć wiarą, to Jego akty wiary we mnie będą niezwykłe.