„Mój” dzień zadusznych

Bardzo czekałem na tę obiecaną rozmowę, bardzo czekałem!
Zostaję z bagażem negatywnych uczuć i łez.
Nie będę więcej wyjaśniać, prosić, pokazywać siebie, bo bardziej tym krzywdzę siebie niż pomagam sobie.
Na dzień dzisiejszy nie mam bratniej duszy na ziemi!
Ta świadomość nie zabija, zabija mnie ciągłe oszukiwanie się i przekonywanie serca, że jest inaczej.