Podróżuję…

Aby w moim sercu i moich myślach mogła być cisza, Bóg musi przedtem pokruszyć w moim życiu to wszystko, co jest hałasem, wrzawą. Tę wrzawę czyni kraina moich bożyszczy, to, za czym tęsknię, pragnę, czego się boję i lękam. Ta wrzawa, jeśli nie zostanie wcześniej wyciszona, może wdzierać się w moje serce tak, że fizycznie klęcząc przed Bogiem mogę myślami podróżować i oddalać się od Niego. Zamartwiając się jakimiś doczesnymi problemami, związanymi z tym, co przesłania mi Boga, planując jakieś ważne dla mnie sprawy, które już zupełnie mi Go zasłaniają. I Bóg jest tak mały.